Imię: Matarius

Wiek: 227 lat

Rasa: Mroczny Elf

Profesja: Myśliwy, ochroniarz

Wygląd zewnętrzny: Szczupły i wysoki (197cm). Krótkie do ramion czarne włosy. Szara i pociągła twarz zmęczona życiem. Pomarańczowe oczy.

Charakter: Spokojny i wyrachowany. W kontaktach z nieznajomymi zdystansowany i kłamliwy. Otwiera swoje serce tylko zwierzętom, a w szczególności swojemu wiernemu towarzyszowi, który towarzyszy mu od 4 lat - brązowemu psu myśliwskiemu Gatorowi.

Wyposażenie bojowe: Solidne skórzane nogawice oraz skórzana zbroja. Dobrze wykonany jesionowy łuk oraz kołczan własnoręczne struganych strzał. Przy pasie: Stalowy bułat oraz trzy krótkie noże do rzucania. W bucie schowany krótki ostry sztylet.



Historia:

Dzieciństwo

Matarius urodził się na terenach Shatairu w ubogiej rodzinie jako drugi syn Miry i Etivaliusa. Zarówno ojciec jak i matka parali się alchemią i zielarstwem. Niestety Matariusowi nie było dane nauczyć się tej sztuki. Żadnemu z rodziców nie udało się bowiem wpoić zasad starannego mieszania ziół i tworzenia z nich potężnych mikstur. Młodemu elfowi wydawały się one zbyt trudne, przez co szybko się do nich zraził. Gdy rodzice zabierali go do lasu by pomógł im przy uzupełnianiu zapasów leczniczych jagód, ten powoli zaczął odnajdywać swoje powołanie. Gdy rodzice nie patrzyli Matarius oddalał się, by obcować ze zwierzętami. Wśród nich czuł się jak w domu i gdyby nie karcące głosy rodziców przywołujących go z powrotem mógłby przesiadywać z nimi godzinami. Przez lata nauczyły go cierpliwości, spokoju ducha i szacunku do otaczającej go fauny i flory . Ojciec widząc, że ze zrobienia z syna alchemika nic nie wyjdzie, posłał go do swojego przyjaciela Va'Tala, jednego z najlepszych myśliwych w okolicy. Okazało się to strzałem w dziesiątkę. Matarius miał wrodzony talent do strzelania z łuku i już po kilkumiesięcznej praktyce, zaczął dorównywać swojemu mistrzowi w umiejętnościach. Nie zapomniał jednak o "leśnym credo" które brzmi: "zabijaj tylko, by zaspokoić głód, lub w obronie własnej"

Dwustuletnia praktyka

Przez następne dwieście lat, Matarius podejmował się różnych prac w wielu miejscach na wyspie, poczynając od pozbywania się drapieżników i potworów grasujących w pobliżu Shatairu, poprzez prace ochroniarskie w ludzkich Marchiach. Tamże też spotkał swojego pierwszego kompana - bezpańskiego psa myśliwskiego Gatora, który przymierał głodem. Ściśnięty żalem Matarius przygarnął zwierzę, nakarmił i przywrócił do pełni sił. Od tamtej pory nie odstępują się na krok.



Ostatnie lata i praca dla driad

W ciągu ostatnich lat Matarius zmęczył się kontaktem z ludźmi. Zaczął uważać ich za prymitywnych, podłych i egoistycznych. Skierował się więc do puszczy Thumuin gdzie złożył ofertę królowej driad. W zamian za gościnę, będzie trzymać las na straży wraz z jej siostrami. Jego głównym celem byłoby trzymanie ludzi z dala od świętych drzew puszczy, przeganianie ich lub w ostateczności uśmiercanie. Królowa po krótkim namyśle zgodziła się na ofertę Matariusa.

Tak oto minęły ostatnie trzy lata w życiu Matariusa. Podczas całego swojego pobytu w puszczy, starał się unikać kontaktu z driadami, jak i powstrzymywać własne cielesne żądze. Los jednak nie zamierzał go tam zostawić.

Ostatnio edytowany przez Archival (2014-09-04 11:48:53)