Jedni mawiają, że ich siedziba znajduje się pomiędzy
Khaorem Południowym a Khaorem Północnym. Inni z kolei twierdzą, że wzniesiona została na granicy gór z puszczami Thumuin. Nie ważne jak sprzeczne byłyby zdania, w jednym się zgadzają: siedziba tkwi ukryta pośród niegościnnych gór, w których zgubić się łatwo.

Mowa tutaj oczywiście o prawdopodobnie jedynej szkole wiedźmińskiej na wyspie, znanej jako Szkoła Kruka. Forteca ta została wybudowana u początków ludzkich dziejów, gdy na ziemi pełno było
potworów. To tam od wieków wiedźmini ściągają z adeptami, aby nagiąć ich do morderczego treningu i mutacji, którą nie każdemu  dane jest przeżyć. Ci, którzy przetrwają otrzymują medalion w kształcie kruczego łba, zbroję oraz dwa miecze: srebrny, jak ludziska gadają na potwory i ze stali meteorytowej, ponoć na ludzi.

Wróćmy jednak do kwestii samej siedziby. Jak już nam wiadomo, jest ona umieszczona wśród niegościnnych szczytów gór, pośród licznych, zwodniczych ścieżek i jaskiń. Miejsce to jest idealną fortecą, zdolną przetrwać wieloletnie oblężenie, głównie z racji niesprzyjającego klimatu oraz trudnej topografii terenu. Niemal wbita w skały budowla, odróżnić ją od gór jest ciężko, tylko dzięki wysuniętym dwóm dziedzińcom, chronionym przez cztery, przylegające do grubych murów wieże. Poza nimi siedziba
posiada jeszcze trzy, lecz tylko jedna z nich nie została przez wiedźminów porzucona i zrujnowana przez bezlitosny czas. Wysunięta na północ, stojąca obok głównej ścieżyny wieża, pełni rolę kontrolną. Dzięki niej
mutanci są w stanie zareagować na nieproszonych gości, nim ten dobrnie do bram siedziby. Ponoć tli się w niej ogromna czara ognia, która zgaśnie dopiero wtedy, gdy ostatni z wiedźminów Szkoły Kruka wyzionie ducha.

Forteca okolona grubymi murami, jak mówiłem, wewnątrz posiada dwawysunięte dziedzińce, odgrodzone od siebie kolejnym murem z dwoma bramami. To głównie na nich adepci wystawiani są na mroźne warunki górskie, to tam są hartowani i szkoleni w sztuce posługiwania się mieczem.
Dalej, siedziba wżera się wgłąb góry i ciężko orzec jak daleko ciągną się jej korytarze. Chadzają plotki, że w wybudowaniu jej wspomogły wiedźminów krasnoludy, w  zamian za stuletnią ochronę przed
złem czającym się w mrokach ich kopalń.

Wiadomym jednak jest, iż mutanty te posiadają wysoko rozwinięte laboratorium, gdzieś w dolnych kondygnacjach fortecy. To tam powstają ich sławetne mutageny, wiedmińskie eliksiry oraz maści, to także tam adepci zostają poddawani brutalnej mutacji po której stają się bezpłodni, zyskując na tym nowe umiejętności przydatne do walki z potworami. Ponadto w Szkole Kruka znajduje się największa biblioteka, w której mutanci przez wieki zbierali wiedzę na temat bestii, katalogując je, a nawet przechowując trofea niektórych z wymarłych gatunków.

Niestety, dalej wnętrze tej wspaniałej budowli pozostaje tajemnicą, którą wiedźmini zażarcie strzegą przed światem. Swych, jakże rzadkich gości przyjmują najczęściej na dziedzińcach lub w ogromnej hali wejściowej, gdzie wędrowcy mogą ogrzać się przy monumentalnym palenisku, kosztując Białej Mewy.

Wiedźmini to mutanci, którzy niegdyś byli ludźmi. Za sprawą Prawa Niespodzianki, wedle, którego prawa wiedźmin mógł zabrać od tego, komu uratował życie to co zastanie w domu a czego się jeszcze nie spodziewa. Najczęściej ową Niespodzianką jest dziecko, które we wczesnym wieku zostaje odebrane rodzicom. Związane nićmi przeznaczeni, dobrowolnie udaje się ono do wiedźmińskiej siedziby, gdzie poddawane jest żmudnemu treningowi, diecie grzybkowo-ziołowej aż ostatecznie mutacji. Nie każdy adept dożywa pomyślnie całego procesu, lecz jeśli przeżyje otrzymuje on medalion, zbroję i dwa miecze. Jeden srebrny, pokryty runami, na potwory magiczne, których zwykła stal się nie ima. Drugi zaś ze stali meteorytowej; lekkiej acz wytrzymałej, na pozostałego rodzaju bestie.

Wiadomo nam, że dzięki mutacji wiedźmini są sprawniejsi fizycznie od zwykłych ludzi. Czas ich reakcji jest wręcz niemożliwie krótki, przy czym są silni, szybcy i piekielnie zwinni. Mało kto dorównuje im w fechtunku mieczem, czy wiedzy na temat potworów. Dzięki mutagenom ich źrenice zmieniają budowę, pozwalając im widzieć w najgłębszych ciemnościach lub pod światło. Także dzięki niemu zyskują odporność na choroby, większą wytrzymałość na trucizny oraz długowieczność, lecz to wszystko przypłacają nieuleczalną bezpłodnością, brakiem pigmentu we włosach oraz szarym odcieniem skóry.

Natomiast za sprawą medalionu wyczuwają magiczne aury lub pobliskie potwory. Potrafią także ważyć specjalnie stworzone dla nich eliksiry oraz używać Znaków.

Wiedźmini w wielu zakątkach świata są traktowani jak parszywe włóczęgi, nie mające pochodzenia maszyny do zabijania, niezdolne do własnych uczuć. Ludzie bajają, iż są oni w stanie absorbować emocje zewnętrznego świata, aby móc je wykorzystać w bitwie przeciw potworom. Nie wielu wie, że zostali powołani do obrony istoty człowieczej przed wszelakiej maści paskudztwem czyhającym w mroku.