W zamierzchłych czasach, gdy puszcza Thumuin niemal łączyła się z lasem Aldandaru w królestwie elfich dzieci światła, urodził się odmieniec. Już jako niemowlę wywołał niemałe zamieszanie wśród ludu. Córka najstarszego spośród elfów urodziła dziecko mniejsze niż przeciętne i o ciemniejszej karnacji, które przesypiało całe dnie, a w nocy domagało się jedzenia. Współbracia zaczęli spiskować. "Cóż takiego uczyniła Thalita, że jej dziecko jest wybrykiem natury? Czy nie należy ich wygonić z osady, przecież to jakieś wynaturzenie..." - szeptali za jej plecami. Bardziej przychylni wierzyli, że dziecko da się jakoś wychować i zmieni swoje dziwaczne zwyczaje.



Stało się jednak inaczej. Nehmoren, co po elficku oznacza "dziecko mroku", nie potrafił funkcjonować  za dnia. Był śpiący, zdekoncentrowany, a zbyt duże natężenie słońca wywoływało u niego łzawienie i ból głowy. Jednakże w nocy odżywał. Uczył się przy świetle księżyca, polował na nocną zwierzynę, a nawet oswoił pewną sowę. Jego rówieśnicy jednak nie byli wyrozumiali wobec tych dziwnych zachowań. Elfia duma nie pozwalała większości otwarcie z niego szydzić, jednak unikali jego towarzystwa i spiskowali za jego plecami. Nawet własna matka nie wiedziała jak się do niego odnosić. Czuła się winna, że Nehmoren jest inny, gdyż był wynikiem romansu. Nigdy nie przyznała się kto jest jego ojcem, gdyż nie chciała niszczyć życia żonatego kochanka.

Gdy dziecko mroku przestało już być dzieckiem, w nocy, podczas nowiu, uciekł z lasu Aldandar do puszczy Thumuin. Przesycony goryczą odrzucenia postanowił schować się przed całym światem. Własnymi rękami wykopał sobie norę pod wiekową sekwoją. Gdy nastał dzień a Nehmoren zasnął, liście sekwoi zaczęły gniewnie szeleścić, a gałęzie skrzypieć. Przebudzony tym odgłosem Nehmoren obudził się i zobaczył nad swoja głową najcudniejszą postać jaką kiedykolwiek oglądał. Kobieta, z obrażonym wyrazem twarzy, miała ziemistą cerę i strój z kwiatów i bluszczu, w jej rudych włosach pełno było liści, szyszek i igieł, a nawet jedna znajoma sowa.



Po wysłuchaniu jej krzyków i żalów wobec podkopania się pod jej drzewo opiekuńcze, Nehmoren grzecznie przeprosił driadę i wyznał jej, że ma najpiękniejszy głos jaki kiedykolwiek słyszał i że nie zamierzał krzywdzić jej drzewa. Miqua łasa na komplementy, których nigdy wcześniej nie słyszała, postanowiła wysłuchać tłumaczeń mężczyzny. Jego historia wzruszyła ją dogłębnie. Elf chcąc pozostać blisko Miqui oraz odkupić jej szkodę obiecał dbać o sekwoję driady. Miesiące zabiegów wobec drzewa spowodowały, że szybciej niż zazwyczaj się rozrosło, natomiast w Miqui zaczęło kiełkować uczucie. Widząc jak bardzo słońce męczy jej towarzysza, pozwoliła mu wybudować pomieszczenia pod korzeniami sekwoi, dała mu także konkretne wskazówki, gdzie może kopać, by nie zaszkodzić roślinności leśnej. Nehmoren natomiast dostrzegł, że przesiadywanie pod ziemią nie jest dla driady tak komfortowe jakby się tego spodziewał, więc zbudował z obłamanych naturalnie gałęzi domek w koronie drzewa opiekuńczego. Tam spędzali całe noce.



Nim ich romans zaszedł za daleko, Miqua przedstawiła Nehmorena królowej driad. Ówczesna władczyni była jedną z najmędrszych, zatem zanim oceniła elfa wysłuchała zeznań obojga oraz innych świadków. Dość dużą wagę miały zeznania sowy, którą Nehmoren oswoił, a która pierwsza założyła gniazdo na pamiętnej sekwoi. Królowa postanowiła magicznie połączyć kochanków i dać Nehmorenowi umiejętności równe driadom, by lepiej mógł strzec drzewa swojej lubej. Ponadto wystosowała pismo do Aldandaru, ażeby wszelakie dzieci mroku przesyłano najpóźniej po ukończeniu lat 5 do Thumuinu. Liczyła, że wszyscy odmieńcy zechcą zasilić społeczność driad. Tak się jednak nie stało. Dzieci mroku utworzyły własne miasto, ale zobowiązały się do przesyłania kandydatów na entów. Tak odmienne dzieci rodziły się w Aldandarze tylko przez jeden wiek, wiek ten nazwano tam wiekiem mroku, a w nowym mieście Shatairze, wiekiem nocy. Zjawisko to tłumaczono wyjątkowymi na ów czas wydarzeniami astronomicznymi i upierano się, że dzieci mroku rodziły się między dwoma zaćmieniami słońca.